Dünyanın en çok konuşulan dili olan Çince, dünya nüfusunun yaklaşık olarak %20'sinin konuştuğu bir dildir ve her biri birbirinden farklı 10 popüler lehçesi vardır. Kökenleri Çin Tibet Dil ailesinin Sinitik grubundan gelen Çincenin ilk bulunan yazıtlara göre tarihi 3000 yıl öncesine dayanmaktadır. Öyle ki Asya kıtasındaki birçok milletin dillerinin Çinceden etkilendiği bilinmektedir. Korece, Japonca gibi dillerin alfabeleri ve ses yapılarının büyük bir kısmı Çinceden türetilmiştir.
Çinceyi diğer dillerden ayıran en önemli özelliklerden biri harflerden değil de sembollerden oluşuyor olmasıdır. Çincede her bir simge bir anlam ifade eder ve bu nedenle Çinceyi öğrenmek isteyen bir yabancının simgeleri ve anlamlarını da öğrenmesi gerekmektedir. Okumalarda yabancıların sesleri çıkarabilmeleri ve Çincenin öğrenilmesini kolaylaştırmak adına 1958 yılında Çin hükümeti Pinyin Tablosu adında bir düzen açıklamıştır. Bu sayede Çince seslerin Latin harfleriyle nasıl okunması gerektiğine dair bir standart oluşturulmaya çalışılmıştır.
|
Çincenin en çok konuşulduğu ülkeler şunlardır:
|
 |
Çok geniş bir coğrafyada konuşulan Çince her biri milyonlarca Çinlinin konuştuğu 10 popüler lehçeye ayrılır. Çincenin en yaygın olarak kullanılan lehçesi olan Mandarin'i ülkenin yüzde 70,9'u konuşuyor ve bu oran nüfus olarak 847,8 milyon kişiye tekabül ediyor ki bu oran Mandarin’i dünyanın en çok konuşulan dili yapıyor.
En çok konuşulan ikinci sıradaki Çince lehçesi olan Wu, yüzde 6,5 ile 77,2 milyon kişi tarafından konuşulurken üçüncü sıradaki Min lehçesi ise yüzde 6 ile 71,8 milyon kişinin anadili durumunda. Diğer konuşulan lehçeler ve konuşan Çinli sayıları şöyle: Yue (60 milyon), Jin (45 milyon), Xiang (36 milyon), Hakka (30,1 milyon), Gan (20.6 milyon) , Huizhou (4.6 milyon) , Pinghua (2 milyon).
Pinyin Tablosunda bulunan seslerle ilgili en önemli husus tonlamalardır. Latin alfabesiyle aynı şekilde okunan bir Çince kelime tonlamalara göre farklı anlamlara gelebilir. Çincedeki simgelerin Pinyin tablosuna göre okunuşlarında 4 tonlama şekli bulunur. Bunlar alçalan ton, alçalıp yükselen ton, yükselen ton ve düz tondur. Bir sesin tonlamasında hata yaparsanız kelimeye başka anlam yüklemiş olabilirsiniz. Örneğin, Çincede “‘ma” sesiyle söylenen anne kelimesi düz tonda söylenmelidir. Eğer alçalıp yükselen tonda söylerseniz “at” anlamına gelir.
